s normalna
Encyklopedia PWN
hydrotechnika
dział nauki i techniki zajmujący się budowlami pozwalającymi właściwie prowadzić gospodarkę wodną; m.in. są to: budowle wodne, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, rurociągi hydrotechn., budowle w głębokich wykopach — np. stacje metra;
[gr.],
milimetr słupa rtęci, mm Hg,
dawna jednostka ciśnienia, zwana też torem (Tr);
okresowe zmiany rozkładu temperatury wód powierzchniowych oceanu i układów ciśnienia atmosferycznego, występujące w obszarze równikowym Oceanu Spokojnego, oraz związane z nimi anomalne zjawiska pogodowe.
fiz. dodatkowe (poza prądem elektr.) źródło pola magnet., związanego ze zmianami strumienia elektr. ΦD = ∫S
d
( — indukcja elektr., d = 
dS — wektorowy element powierzchni S, przez którą przepływa strumień, — wersor normalny do elementu powierzchni);
d ( — indukcja elektr., d = dS — wektorowy element powierzchni S, przez którą przepływa strumień, — wersor normalny do elementu powierzchni);
nowa klasa cząstek zakaźnych, nie zawierających kwasów nukleinowych, powodujących przewlekłe, postępujące, zawsze śmiertelne choroby ośrodkowego układu nerwowego ludzi i zwierząt;
przyspieszenie nadawane ciału materialnemu w próżni przez siłę ciężkości (ciężar);
